ευκραδής

εὐκραδής, -ές (Α)

(για δέντρα) αυτός που έχει ωραίους, πλούσιους κλάδους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κραδής (< κράδη «το άκρο ενός κλάδου»)].